Czerpać z życia garściami. Żyć w luksusie. Trzeba tylko wiedzieć, co jest dla nas prawdziwym luksusem. To może być święty spokój lub tylko wybrani ludzie wokół nas albo robienie tylko tego, co sprawia nam przyjemność. - Beata Tyszkiewicz.
Żyje w luksusie.
Nie mam problemów finansowych. Tyle, ile miesięcznie wpływa mi na konto wystarczy na rachunki i życie. Nie biorę kredytów, pożyczek. Nie muszę ich spłacać.
Mam umeblowane i wyposażone mieszkanie. Meblościanka z PRL-u ma się znakomicie. Jest pralka, lodówka, dwa telewizory, kino domowe, nawet stary gramofon i magnetowid jeszcze działają.
Po wyprowadzce dzieci z domu, w ich pokoju, zrobiłam nareszcie swoją sypialnię. Czekałam na nią 30 lat.
Rzeczy kupuję w „szmateksach” i dzięki temu mam ciągle coś nowego na sobie. Na stole zmieniam obrusy, co jakiś czas wieszam „nowe” firanki.
Udało mi się zapewnić godne życie jednemu kundelkowi. Mieszkamy razem, jest nam dobrze i wesoło. Chodzimy na długie spacery, oglądamy ulubione filmy.
Dwa razy do roku wyjeżdżam na „urlop”. Raz nad morze. Jesienią, kiedy taniej i lepiej. Nie lubię upałów. W moim pensjonacie mam zniżki, jako stały bywalec. Cieszę się wtedy szumem Bałtyku, wiatrem i ciszą ulic.
Zdrowie też dopisuje. Co z tego, że czasami boli tu i tam, że czasami stuka, a głowa robi się ciężka. Takie życie, taki klimat. Nikt nie umiera zdrowy. Organizm kiedyś musi mieć początek końca.
Na moim osiedlu powstała plenerowa siłownia. Ćwiczę wraz z innymi rówieśnikami. Nie musimy przepłacać w siłowniach pod dachem. Tu mamy wszystko, co potrzeba. Przede wszystkim siebie. Zawsze można pogadać jak człowiek z człowiekiem.
Dużo czytam. Dużo piszę. Czasami dostanę nagrodę. Czasami ktoś zorganizuje mi wieczór poetycki. Mam radochę.
Żyję w luksusie, bo chce mi się żyć. Czerpię z życia garściami radość z istnienia, z przebudzenia, z dobrze przespanej nocy, z zabawy z psem, ze spaceru, z udanego zakupu, z porannej kawy, z uśmiechu sąsiada.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz