Cytaty - O szyby deszcz dzwoni, deszcz dzwoni jesienny...

 

O szyby deszcz dzwoni, deszcz dzwoni jesienny…. Leopold Staff

Obudził ją deszcz mocno bijący w szyby sypialni. Kiedyś była pokojem dzieci. Dorosły, wyprowadziły się. Prawidłowo. Tak być powinno. Została sama, z suczką, w mieszkaniu, które zawsze było za ciasne dla trojga. Teraz jest nareszcie odpowiednie.

W deszczowym pokoju dzieci jest jej sypialnia i jej własny bałagan. Usunęła tapczanik córki. Śpi na łóżku syna. Kupiła używane biurko. Postawiła na niego laptop. Do szuflady i na półki położyła swoje notatki.

W rogu stanął stary fotel, na którym od sześciu lat śpi ukochana sunia. Jeszcze tylko dywanik pod krzesło biurowe. Jeszcze tylko kilka paprotek w doniczkach i jest prawdziwy pokój starszej pani.

Deszcz uderza ostro o szyby. Nie znała tego dźwięku. Pokój, w którym poprzednio spała, ma balkon. Krople wody nie uderzały w okna.

Teraz to pokój gościny, salon jak mówią młodzi. Część starych mebli wyrzuciła. Ma teraz do własnej dyspozycji dużą, nowoczesną szafę w sypialni. W pokoju z balkonem zrobiło się więcej miejsca. Tu bawi się z sunią. Po usunięciu części mebli okazało się, że telewizor jest za mały. Teraz przydałby się taki wielki, na połowę ściany.

W sypialni jest drugi, mniejszy i gorszy. Wystarczy. Można wygodnie położyć się na łóżku i przed snem coś obejrzeć. Suczka bardzo go lubi. Siada wygodnie na łóżku obok swej pani i ogląda. Najbardziej ciekawią ją programy z innymi psami. Jej idolami są Szarik, Alex i Cywil. Te seriale może oglądać cały czas. Toleruje jeszcze konie. Inne zwierzęta są jej obojętne.

Jej pani wiersz Staffa o jesiennym deszczu zna na pamięć. Zerka w okno i recytuje….

I pluszcze jednaki, miarowy, niezmienny,

Dżdżu krople padają i tłuką w me okno...

Jęk szklany... płacz szklany... a szyby w mgle mokną

I światła szarego blask sączy się senny...

O szyby deszcz dzwoni, deszcz dzwoni jesienny...

Nadeszła jesień życia.